تاریخ کرج

بر پایهٔ زبان کهن کرج، نام کرج از واژهٔ کاوک به معنی «میان تهی» گرفته شده و به خاطر این است که کرج میان دره واقع شده‌است. همچنین وجه تسمیهٔ دیگر آن از واژهٔ «کراج» است و با پیشینهٔ تاریخی آن در تپهٔ آتشگاه، کوه‌های کلاک، قلعهٔ دختر شهرستانک و قلعهٔ اشتهارد که در روزهای تابستان برای خبررسانی و دیده‌بانی آتش‌افروزی می‌شده، مرتبط است. همچنین گفتهٔ دیگری موجود است که نام کرج از واژهٔ کوه رج به معنی محلی که کوه‌های ردیف شده دارد، می‌داند و مورد دیگری که به آن اشاره شده نام کرج را بدست آمده از واژهٔ اکراج به معنی بانگ و فریاد می‌داند.[۱۱]

در فرهنگ نفیسی، کرج به معنی گوی، گریبان، چاک و شکاف آمده و آن رودخانه ایست که در کوه‌های شمال غربی ری جاری می‌شد و بلوک شهریار و ساوجبلاغ را مشروب می‌سازد و نام دهی است در کنار این رودخانه که پادشاهان قاجار در آنجا بناها و قصرهای عالیه برپا نموده‌اند. همچنین در کتاب‌های مختلف آمده، لفظ کرج از واژهٔ "کرژ" به معنی کوهپایه‌است.[۹]